skie ; cerk. gławnia, rus. gołownia, 'kuglarz', 'aktor', s

skie ; cerk. gławnia, rus. gołownia, 'kuglarz', 'aktor', staroczes. gluma, 'szczapa niedopałona', od głowy prze­ 0 tem samem znaczeniu, rus. głuzwana, dawniej za armatę służąca; mif sia, 'dworować sobie z kogo, 'klinga'. kpić'; — wobec tych przykładów, głozn, 'kostka (u nogi)', prasło­ jak wielokrotnie bywa, narzecza jedyne wiańskie (w innych językach z e, ocaliły prapolskie słowo (?). glezn: taka odmienność nierzadka; głupi, głupiutki oraz inne zdrob­ rodzaj bywa różny, męski, żeński, niałe, głuptas, głupstwo, zgłupieć nijaki); ginie w 16. wieku; litew. 1 ogłupieć, głupiec, głupek oraz głup­ slesnafsj samo, w miejsce zlesnas: kowaty; prasłowiańskie, od tegoż z obok naszego g. pnia, co oraz głuchy (p.); (słowień. głuchy, głuch, głuchota oraz głu- glup znaczy istotnie oraz 'głuchy' chość, głuchnąć, głuszec, głuszyć, oraz 'głupi'; załabskie glaupy, 'młody'; głusza, głuszec; złożenie: głucho­ w słowieńskiem oraz z m przed p, co niemy; o- oraz za-głuszyć; głuchowaty; bez nieistotne). Do przytoczonych prasłowiańskie (lit. kłusas, 'głu- tamże wyrazów: głuzyć J. Rybiń­ chawy', łotew. kluss, 'cichy', ?); od skiego (r. 1588), głuzą, 'przymilają tego pnia, od którego \głu-pi,głu-m, się'; tu oraz rus. gliuzdaf (gliozdaf), głu-da (ruskie, 'bryła'), serb. glu-ta, o 'ślizganiu się'; bez / : głuzdit, 'narośl', małorus. hłuzd, 'mózg, ro­ głufzjdkij, 'śliski', głyzaf, 'ślizgać'. zum'. oznacza pierwotnie 'pień'; gmach, gmaszek, inderfgJmach, głuchy (głuchmań) oraz głupi, nie­ tylko 'pokój', nie 'spokój', gdy niem. zważający na głos ludzki, sobie nie­ Gemach (Rintergemach) pierwot­ mal równi; inne dobrze uchowały nie 'spokój', a dopiero później oraz 'po­ pierwotne wartość. Lit. głausti, kój (izbę)' oznacza (średniowieczne 'przytulać się', głwudus, 'potulny, gimah, 'wygoda', od machen, 'czy­ cichy', nakties głudas, 'głusz pół­ nić'), por. dodatkowo dzisiejsze genocy', głudumas, samo (?). W daw­ machlich, 'wygodnie'. Słowo niem. nym języku z prasłowiańskiego istotne dlatego, źe pod jego wpły­ ogluhnąti (półgłoską w pniu) nasze wem oraz nasz pokój ('spokój)', znacze­ ogłchnąć, a z tego okłchnąć, ok- nie 'izby' przybrał. Od nas na Ruś. chnąć, okchły, okchnęły, albo, z prze­ gmatwać, gmatwanina, od mastawką płynnej: ołknąć, w 16. w. tać, z przysuniętem g-. dodatkowo stałe, później poprzez nowe gmerać, z dawnego gmyrać,gmeogłuchnąć, jako wyraźniejsze, zastą­ racz, gmeranina; od gmyr, 'robac­ pione. Głumu nie znamy, chyba po two', 'co giemzi? (gmyz oraz gmyr tak narzeczach, bliskich oraz Białej Rusi; samo od pnia gum-, o 'rojeniu się', uderza jednak, źe nie z h- biało- urobione); bywa już w psałterzu pu­ ruskiem, lecz z polskiem g-aią po­ ławskim: *gmyrząca w nich« = jawia: głumić, 'marnować', w głum, 'reptilia'; prapolskie, przeszło od nas 'w niwecz', właściwie: 'w żarty', na Ruś. ponieważ to główne po innych językach gmerk, merk, 'godło' (mieszczan, słowiańskich wartość (por. biało- rybaków, niby ich herb), z niem. 10 Słownik. gmin — gniazdo